GÖKKUŞAĞI

Çocuktum;

Gün doğmadan tan yeri ağarırken daha  

Başlardım yeni güne, aldığım derin nefesle…

Tırmanırken dağların zirvelerine

 Yapayalnız yoldaşım olurdu

 Hercai mor menekşe…

Çocuktum; 

Lacivert semalardan doğmuştum.

Susmuştum sonra

Sonbaharın son sarı kanatlarında.

Atlarken denizin Mavisine, 

Aşık olmuştum gözlerinin deli incisine…

Çocuktum; 

Yeşil kırlarda koşup oynuyordum,

Bir kelebek geldi, kondu usulcacık sevgime.

Kıyamadım o güzelim turuncu - sarı renklerine.

Kıpırdamadan bekledim uçmasın diye…

Gece oldu, çöktü karanlık 

Titredi yavaşça kelebeğim.

İzledim ölümünü,

 Bütün bir ömrünü,

Ağlamaktan kızarmış gözlerimle 

Avuçladım kalan çocukluğumu...

Bir gün! 

Bir çocuk tanıdım, 

Masallardan çıkmış gibiydi.

Mevsim bahardı, 

Bahar gibi kokar, bahar gibi taşardı,

Her bakışında, billur damlalı laleler açardı,

Pembe kiraz dallarındaki bülbül gibi şakırdı,

Serçe kadar ürkek,

 kırlangıç kadar zarifti sevgisi.  

Çocuktu; 

Dünyaları taşırdı yüreğinde, hayalleriyle…

Konduğu kırmızı güllerin dikenleri,

Yaralar açmıştı minicik yüreğinde.

Bilmiyordu, gülü sevenin dikenine katlanacağını…

Öyle sırçaydı ki düşleri;

Esen ilk rüzgârda uçuverirdi yaprakları gelincik misali…

 Büküp boynunu kaderine,

Razı olurdu gelip geçen günlere; 

Çocuktu…

 

Sana baktığımda gördüğüm ben;

Bana baktığında gördüğün sendin.

Aynaydık birbirimize…

Uçarken sevincin kanatlanmış gökyüzünde,

 İnmek istemezdik toz toprak olmuş yeryüzüne.

Sağanak olup yağardık 

Yaratılmış ilk ruhun serinliğinde.

Sırılsıklam kalan ben

 Düşen elmaları toplardım gökten.

Biri sana biri bana, 

Bölüşürdük ne kadar yasak olsa da!

Ağlardık, gülen göz pınarlarımızla.

Sevinçlerimiz kursağımızda delik,

Seven gönüllerimizde biten selikdi.

Bakmazdık ayaza, yağan kara,

Aniden boşalan yağmura,

 Hiç bitmeyecek sandığımız patika yollarda,

Yürürdük habire, 

Bir deli cennet düşünün izinde... 

Nereden bilirdik taşıdığımızı,

Küçücük başlarımızda masumiyet tacını…

Çocuktuk!

Büyüdük!

Ayrıldık sonra…

Kıştı, soğuktu. 

 Poyraz esiyordu.

Ne varsa sevdiğimiz tufanda yok olmuştu.

Kaybettik birbirimizi.

 Kalakaldık yol ayrımında,

Bir başımıza.

Değiştirdik yönlerimizi,

Birimiz döndü yüzünü doğuya;

Diğeri batıya…

Birimiz kuzey rüzgârlarına çevirdi yüreğini,

Diğeri güneye serpiştirdi kırpıntı sevgisini…

Dünya yuvarlıktır deyip 

Kaybetmedim umudumu

Biliyorum ki,

Ne zaman bizim şarkımız duyulsa aksi sedada

Dört bir yamacındayız Semanın, 

Ve Birlikte Söylüyoruz ,

Aşılması güç turkuaz sularda.

 Aynı gök kuşağının altında 

Yüreklerimiz attıkça..